แก้วออปติคัล

Sara J. Schechner อ้างว่าเครื่องแก้วที่รอดชีวิตจากศตวรรษที่ 15 และ 16 นั้นไม่สมบูรณ์เกินกว่าที่จะใช้ในการสร้างภาพที่เหมือนจริงในขณะที่ "แม้แต่การคิดเกี่ยวกับการฉายภาพก็เป็นมนุษย์ต่างดาวในกรอบแนวคิดร่วมสมัย" [16] Vincent Ilardi นักประวัติศาสตร์ของแก้วออพติคอลยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการโต้เถียงในภายหลังจากข้อสรุปของ Schechner บนพื้นฐานของเครื่องแก้วที่รอดชีวิตแสดงให้เห็นว่าสภาพปัจจุบันของเครื่องแก้วยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการไม่น่าจะสะท้อนคุณภาพแสงของเครื่องแก้วดังกล่าวเมื่อมันใหม่ เอกสารของ Ilardi Lorenzo Lotto ซื้อกระจกคริสตัลราคาสูงในปี ค.ศ. 1549 ซึ่งสนับสนุนวิทยานิพนธ์ Hockney-Falco ในกรณีของ Lotto [17] นอกจากนี้แม้แว่นตาปกติ (แว่นตา) ยังสามารถฉายภาพคุณภาพแสงที่เพียงพอเพื่อรองรับวิทยานิพนธ์ Hockney - Falco และแว่นตาดังกล่าวพร้อมกับแว่นขยายและกระจก ศิลปินเช่น Tommaso da Modena

Dutch Draper และผู้บุกเบิกจุลชีววิทยา Antonie van Leeuwenhoek (1632–1723) ศิลปินร่วมสมัยของ Vermeer (และผู้บริหารของ Vermeer เมื่อเขาเสียชีวิตในปี 1675) ใน Delft เป็นที่รู้กัน กำลังขยายเกินกว่ากล้องจุลทรรศน์ผสมที่ซับซ้อนมากขึ้นในช่วงเวลา อันที่จริงการสร้างเลนส์ของเขาไม่ได้ถูกจับคู่กันเป็นเวลานานในขณะที่เขาเก็บความลับในการก่อสร้างของพวกเขาไว้ ในปี 1950 CL Stong ใช้ด้ายกระจกบางหลอมรวมแทนที่จะขัดเพื่อสร้างกล้องจุลทรรศน์ออกแบบ Leeuwenhoek ใหม่ เป็นที่เชื่อกันมานานแล้วว่า Antonie van Leeuwenhoek เป็นเครื่องบดเลนส์ต้นแบบ (ความคิดซ้ำ ๆ ในสารคดีโทรทัศน์ BBC ล่าสุด "Cell") อย่างไรก็ตามตอนนี้เชื่อกันว่า [โดยใคร?] ว่าเขามาด้วยวิธีการที่ค่อนข้างง่ายในการทำทรงกลมแก้วคุณภาพสูงที่มีคุณภาพสูงโดยการให้ความร้อนและจัดการกับก้านขนาดเล็กของแก้วโซดามะนาว [จำเป็นต้องมีการอ้างอิง]